Një studim i ri i botuar në Nature sfidon teorinë tradicionale mbi origjinën e Homo sapiens dhe përqendron vëmendjen në Afrikën e Jugut si një qendër kyçe për kuptimin e evoluimit të njerëzve modernë. Analiza e ADN-së së mbetjeve të lashta nga ky rajon ka zbuluar se popullatat që jetuan aty ishin të izoluara për rreth 100,000 vjet, duke sugjeruar një histori të evoluimit më komplekse sesa ajo që është përshkruar deri tani.
Shkencëtarët shqyrtuan ADN-në e 28 individëve që jetuan në jug të lumit Limpopo, me mbetje që shtrihen në një periudhë që varion nga mbi 100,000 vjet më parë deri në periudha më të vona, deri në dy shekuj më parë. Krahasimi i këtyre të dhënave me popullata të tjera nga kontinente të ndryshme, si Afrika, Europa, Azia, Amerika dhe Oqeania, ka zbuluar se individët nga Afrika e Jugut para rreth 1,400 vjetësh kishin tipare gjenetike të ndjeshme ndryshe nga ata të popullatave moderne.
Një nga gjetjet kryesore të këtij studimi është se nuk ka pasur shenja të ndërthurjes gjenetike me popullata të jashtme deri në shekullin e gjashtë, duke kundërshtuar teoritë e mëparshme që sugjeronin kontakte të vazhdueshme mes këtyre rajoneve. Për më tepër, analiza ka identifikuar variacione gjenetike të rëndësishme që lidhen me funksionin e veshkave dhe zhvillimin e trurit, çka ofron informacion të ri mbi adaptimet që njerëzit e hershëm zhvilluan për të mbijetuar dhe për t’u përshtatur me mjedisin e tyre.
Ky studim e vendos Afrikën e Jugut në qendër të debatit mbi origjinën e Homo sapiens dhe sugjeron se evolucionit të njerëzve modernë mund t’i duhet të shikohet më shumë si një proces shumëdimensional dhe me shumë ndikime gjenetike të ndryshme.