Një burrë rrëfen se si një vizitë e zakonshme te mjeku u kthye në momentin që i ndryshoi jetën. Në klinikë, ai u përball me diagnozën se ishte infertil, pra biologjikisht i paaftë për të pasur fëmijë. Lajmi e la të mpirë dhe në vend që të gjente qetësi kur u kthye në shtëpi, nisën t’i vinin në mendje me ngulm dy djemtë e tij të vegjël, Caleb dhe Dylan.
Sipas rrëfimit, ajo që e bëri edhe më të rëndë tronditjen ishte një ndjesi e çuditshme njohjeje kur shihte fytyrat e fëmijëve. Duke i vëzhguar më gjatë, ai nisi të kuptonte se ngjashmëria e tyre me dikë tjetër nuk ishte rastësi. Dyshimet u shtuan dhe u kthyen në ankth, sepse ideja që fëmijët mund të mos ishin biologjikisht të tij i dukej e paimagjinueshme.
Për të përballuar stresin, çifti vendosi të largohej për pak ditë te babai i gruas. Teksa shfletonin fotografitë, burri vuri re se disa tipare të djemve përputheshin në mënyrë të pazakontë me një person që e njihnin prej vitesh.
Pas rikthimit në shtëpi, ai vendosi të kërkonte një mendim të dytë dhe iu drejtua një specialisti, i cili e konfirmoi diagnozën dhe ia hoqi çdo dyshim se bëhej fjalë për një gabim laboratorik. Kjo e shtyu të kthehej te kujtimet dhe dokumentet e vjetra, duke kërkuar me ngulm një shpjegim që nuk e gjente dot. Momentin kur ai gjeti fotografinë e vjetër, gjithçka u lidh si pjesëza të një mozaiku që për vite kishte qëndruar i shpërndarë.
Në atë imazh ishte mjeku obstetër, njeriu që kishte qenë aty në lindjen e fëmijëve dhe që më pas ishte shfaqur herë pas here me një afërsi që atëherë dukej normale. Vizitat e shpeshta, interesimi i tepruar, prania e tij në çdo periudhë të rëndësishme të rritjes së djemve, nisën të merrnin një kuptim tjetër, të ftohtë dhe të frikshëm, sikur një e vërtetë e fshehur po dilte më në fund në dritë.
Brenda shtëpisë, heshtja u bë më e rëndë se çdo fjalë. Ai dhe Jessica e ndjenin se një bisedë e vetme mund të prishte gjithçka që kishin ndërtuar, ndaj tensioni u kthye në një luftë të brendshme. Por ndërsa netët kalonin me mendime që s’e linin të flinte, një gjë i bëhej gjithnjë e më e qartë: pavarësisht çfarë do të zbulonte, Caleb dhe Dylan ishin fëmijët e tij në gjithçka që kishte rëndësi.