Koronavirusi “numëron” më shumë se 10 muaj prani në planet, pas njoftimit të parë të Kinës për Organizatën Botërore të Shëndetësisë në lidhje me ekzistencën e një “pneumonie virale” në qytetin e Wuhan.


Ishte 31 dhjetor 2019, kur Kina lajmëroi Organizatën Botërore të Shëndetësisë për 27 raste të “pneumonisë virale” në qytetin qendror të Wuhan në Provincën Hubei.


Autoritetet mbyllën një treg në qytet të nesërmen, pasi zbuluan se disa pacientë ishin furnitorë ose tregtarë.


Shpërthimi i mundshëm së shpejti tërhoqi vëmendjen e shtetit, duke përfshirë vëmendjen e Komisionit Kombëtar të Shëndetit (NHC) në Pekin, i cili dërgoi ekspertë në Wuhan të nesërmen.


Më 8 janar, një koronavirus i ri u identifikua si shkaku i pneumonisë. Sekuenca e virusit u botua së shpejti në një bazë të dhënash të qasjes së hapur. Masat e marra nga Kina janë vlerësuar gjerësisht nga shumë, përfshirë Organizatën Botërore të Shëndetësisë (OBSH). Përgjigja e Kinës duket të jetë shumë më transparente sesa mënyra se si vendi iu përgjigj SARS në 2003.


Sidoqoftë, reagimi i vonuar dhe i diskutueshëm i autoriteteve të Whan dhe Hubei nuk arriti të përmbajë shpërthimin në një fazë të hershme, gjë që çoi në kritika nga publiku dhe media.


Deri më 29 janar, virusi ishte përhapur në të gjitha pjesët e Kinës kontinentale. Deri më 8 shkurt, më shumë se 724 kishin vdekur nga pneumonia e lidhur me koronavirusin dhe 34,878 u konfirmuan të infektuar.


Vetëm në Hubei kishte 24,953 raste të infeksionit dhe 699 vdekje. Të gjitha provincat e Kinës kontinentale kishin filluar nivelin më të lartë të përgjigjes në rast të një emergjence të shëndetit publik.


 Më 31 janar, OBSH shpalli shpërthimin një “emergjencë të shëndetit publik me interes ndërkombëtar” sepse kishte frikë se virusi ishte përhapur përtej Kinës, ku nuk ka një sistem të fortë të kujdesit shëndetësor.


Sekretari i Përgjithshëm i Partisë Komuniste, Shi Tzinpingk paralajmëroi për një “situatë serioze” me të cilën përballet Kina.


Byroja Politike e partisë formoi një ekip të posaçëm drejtues për të kontrolluar epideminë e udhëhequr nga Kryeministri Li Keqiang. Festimet kineze të Vitit të Ri u anuluan. Pasagjerët u kontrolluan për temperaturën e tyre.


Mandatet e mbikëqyrjes epidemiologjike (KQZ) u vendosën në zona të ndryshme, përfshirë Wuhan dhe Hubei. Shumë shërbime të autobusëve dhe hekurudhave ndërqytetëse u pezulluan.


Deri në 29 janar, të gjitha qytetet e Hubei ishin karantinuar.


Ndërsa sot, e gjithë bota po përballet me valën e dytë të virusit vdekjeprurës. Për të mbrojtur veten nga një shpërthim i mundshëm pandemik në vend, Kina ka ndaluar turistët jo-kinezë nga Britania, Belgjika, Filipinet dhe India, duke vendosur disa nga masat më të rrepta të hyrjes nga çdo vend.


Ndalimet ishin një përmbysje e pjesshme e relaksimit më 28 shtator, kur Kina lejoi të gjithë të huajt me leje qëndrimi të vlefshme të hynin.


Politika e ashpër e Kinës mund të ketë qenë faktori përcaktues, falë të cilit rastet e përditshme në vend deri më sot mbeten të ulëta.