Studimi i ri nxjerr në pah një korrelacion midis sëmundjes dhe një organi specifik në trup, duke zbuluar mosfunksionime që mund të jenë një tregues prognostik.
Sëmundja e Alzheimerit, forma më e zakonshme e demencës, është sinonim i një sërë simptomash shkatërruese dhe dobësuese, duke përfshirë humbjen e kujtesës afatgjatë, harresën, çorientimin dhe, në fund të fundit, pamundësinë për të funksionuar në mënyrë të pavarur në baza ditore.
Tani, një studim i ri i botuar në The Lancet Neurology po tërheq vëmendjen ndaj një simptome të hershme të margjinalizuar: Atrofia Kortikale Posteriore (PCA).
Ky është një grup simptomash vizuospatiale, të cilat, sipas studimit të parë në shkallë të gjerë nga ekipi shkencor i UC San Francisco, shfaqen në deri në 10% të pacientëve me sëmundjen e Alzheimerit.
Sipas studiuesve, atrofia kortikale posteriore (PCA) është një parashikues i sëmundjes së Alzheimerit.
Konkretisht, 94% e pacientëve me këtë gjendje kishin gjithashtu patologji të sëmundjes neurodegjenerative, ndërsa 6% kishin gjendje të tilla si demenca me trupa Lewy dhe demenca frontotemporale.
Disa nga simptomat më karakteristike të atrofisë kortikale posteriore janë vështirësia në vlerësimin e distancave, dallimin e lëvizjes nga objektet stacionare dhe kryerjen e aktiviteteve të tilla si shkrimi ose ngritja e një objekti që ka rënë në dysheme.
Shumica e pacientëve fillimisht tregojnë funksion normal të trurit, por rreth katër vjet pas fillimit të simptomave të atrofisë kortikale posteriore, shfaqet demenca e lehtë deri në të moderuar (simptoma të humbjes së kujtesës, probleme me funksionet ekzekutive, sjelljen dhe të folurit).