Ndarja nuk kursen askënd: edhe njeriu më i fortë ka një histori ku është thyer. Por studimet sugjerojnë se burrat dhe gratë, mesatarisht, e përjetojnë ndarjen në mënyra paksa të ndryshme, jo sepse njëri do më shumë se tjetri, por për shkak të edukimit emocional dhe pritjeve shoqërore.
Shumë hulumtime tregojnë se gratë priren të ndjejnë dhimbjen më fort dhe më shpejt në fillim. Ato shpesh lejojnë veten të qajnë, të flasin me shoqet, të analizojnë çfarë ndodhi, të kërkojnë mbështetje emocionale.
Kjo i ndihmon të përpunojnë më shpejt humbjen dhe, në shumë raste, pas disa muajsh ndihen më të qeta dhe më të qarta për veten.
Burrat, në anën tjetër, shpesh e shtyjnë përballjen me dhimbjen. Shpesh “mbajnë veten”, dalin më shumë, kërkojnë argëtim, hyjnë në lidhje të reja shpejt apo mbyllen në punë.
Shoqëria i mëson se “nuk duhet të tregojnë dobësi”, kështu që përkohësisht duken sikur e kalojnë lehtë. Por, sipas psikologëve, dhimbja e papërpunuar kthehet më vonë: në depresion të fshehtë, në mosbesim ndaj partnerëve të rinj, apo në sjellje vetëshkatërruese.
Një element tjetër është egoja. Shpesh burrat e përjetojnë ndarjen si “refuzim personal” më të fortë, veçanërisht nëse partnerja ka marrë iniciativën për t’u larguar.
Ndërsa gratë, sidomos kur kanë duruar gjatë një marrëdhënie problematike, shpesh e ndjejnë ndarjen si “çlirim”, edhe nëse dhëmb.
Sigurisht, këto janë prirje të përgjithshme, ka burra që përballen hapur me emocionet e tyre dhe gra që i shtyjnë; çdo histori është unike.
Mesazhi i përbashkët i ekspertëve: mënyra më e shëndetshme për të kaluar ndarjen nuk është as mohimi, as dramatizimi ekstrem, por pranimi i dhimbjes, reflektimi dhe kujdesi ndaj vetes.