Dëshira dhe erosi, një kombinim i fuqishëm. Por nëse deri më tani dukej sikur ishte ai që bënte hapin e parë, sot gjërat janë ndryshe. Në fund të fundit, marrja e iniciativës nuk është një gjest provokues, por një akt vetëvlerësimi. Do të thotë të deklarosh “Unë e di çfarë dua” me trupin dhe mendjen.

Eshtë një formë pushteti që nuk dominon, por bashkon. Dhe në fund të fundit, nuk ka asgjë më seksi se një grua që e di se mund të zgjedhë… dhe zgjedh. Sepse dëshira femërore, kur është e lirë, jo vetëm që ndez pasionin, por rishkruan rregullat e kënaqësisë.

Bie miti: Nuk është gjithmonë ai që bën lëvizjen e parë

Për vite me radhë, kultura pop dhe trillimi romantik na kanë thënë se burrat duhet të të “bëjnë për vete” dhe gratë duhet ta “bëjnë veten të dëshiruara”. Por sot, ky skenar është më në fund i vjetëruar. Gjithnjë e më shumë gra po zgjedhin të shprehin hapur dëshirën e tyre, jo për të pritur, por për të vepruar.

Jo për sfidë apo modë, por për liri. Të marrësh iniciativën nuk do të thotë të humbasësh sharmin apo misterin: thjesht do të thotë të pranosh dhe nderosh dëshirën tënde. Paradoksalisht, është pikërisht ky autenticitet që e bën gjithçka më joshëse.

Dëshira femërore nuk është vetëm një impuls, por një gjuhë

Kur një grua dëshiron, ajo çliron një forcë krijuese që prek trupin, mendjen dhe imagjinatën e saj në unison. Në fakt, dëshira është një akt jetësor: na lidh me energjinë tonë, me kuriozitetin dhe mbi të gjitha me mundësinë e eksplorimit dhe zbulimit.

Kur kjo energji manifestohet hapur, ndryshon edhe mënyrën se si e përjetojmë seksualitetin: nga diçka “që ndodh” në diçka “që zgjidhet”. Është një zhvendosje nga objekti në subjektin e kënaqësisë dhe nuk ka asgjë më moderne e interesante. Një revolucion i vërtetë i vogël, por i madh.

Ndryshimi i vërtetë, nuk qëndron në “bërjen e hapit të parë”, por në bërjen me vetëdijen e duhur. Një përkëdhelje që vjen prej saj, një mesazh që përcjell kuptim pa shtypje, një vështrim intensiv që nuk ka nevojë të fshihet: të gjitha këto janë gjeste që përcjellin besim dhe dëshirë.

Sot, fuqia joshëse femërore nuk matet më me sa mund të përmbahet dikush, por me sa mund të komunikojë me sinqeritet, pa motive të fshehta dhe me një lehtësi që shoqëron vërtetësinë. Kështu, joshja nuk është një “arritje” e parëndësishme, por më tepër krijimi i një takimi, një dialogu trupash dhe mendimesh.

Kur një grua zgjedh të shprehë dëshirën e saj, krijon terren të ri e të papritur edhe për çiftin. Intimiteti merr një kuptim më të gjerë, pasi bëhet edhe një vend shkëmbimi, jo i lidhur dhe i ankoruar në role të fiksuara. Rezultati?

Sigurisht jo i parëndësishëm, duke pasur parasysh që kënaqësia shumëfishohet: kjo nuk është rastësi, pasi lind pikërisht nga reciprociteti dhe dëgjimi. Për më tepër, studimet japin tregues të qartë: gratë që ndihen të lira të shprehin atë që duan kanë jetë seksuale më të përmbushur e marrëdhënie më të ekuilibruar. Arsyeja nuk është e vështirë për t’u kuptuar: autenticiteti tërheq, liria josh.