Kur mendojmë për pemët, zakonisht i shohim si gjelbërim që pastrojnë ajrin dhe zbukurojnë peizazhin. Por shkenca po na tregon se ato janë biblioteka të heshtura të historisë mjedisore, që ruajnë të dhëna të çmuara.
Studiuesit po përdorin rrathët e rritjes së pemëve për të kuptuar më mirë se si kanë ndryshuar ujërat e tokës dhe sistemet ujore përgjatë kohës, sidomos në rajone si mes-Perëndimi i Shteteve të Bashkuara, ku regjistrimet zyrtare të klimës dhe ujit për periudha të gjata shpesh mungojnë.
Çdo rreth në trungun e një peme është një shenjë e një viti rritjeje. Gjithashtu, gjerësia dhe dendësia e këtyre rrathëve reflektojnë kushtet klimatike të asaj periudhe: vite me shi të bollshëm lënë rrathë më të gjera, ndërsa periudhat e thatësisë shfaqen si rrathë më të ngushtë. Duke analizuar këto modele, studiuesit mund të rindërtojnë një kronikë të periudhave me lagështi dhe thatësi shumë përpara se të kishim instrumente moderne matëse.
Kërkimi, i prezantuar së fundmi në takimin e American Geophysical Union në New Orleans, përqendrohet në pemët që rriten pranë lumenjve dhe përrenjve në mes-Perëndim, që reagojnë në mënyrë të dukshme ndaj ndryshimeve në furnizimin me ujë. Duke përdorur mostra nga zona ku regjistrimet historike të ujit janë të pakta, si Old Woman Creek State Nature Preserve pranë liqenit Erie në Ohio, studiuesit kanë analizuar tre lloje pemësh dhe kanë krahasuar gjerësinë e rrathëve me të dhënat klimatike që ekzistojnë.