Secili e gjen dashurinë në momentin e duhur. Disa e takojnë në moshën 18-vjeçare, të tjerë vetëm kur afrohen të 60-at. Ka njerëz që e pranojnë qetësisht vetminë e tyre dhe të tjerë që e kërkojnë me ngulm fatin e tyre në çdo njeri që takojnë. Kjo mënyrë kërkimi nuk është e shëndetshme.
Çfarë duhet të bëjnë ata që vazhdimisht përpiqen të gjejnë dashuri dhe mbështetje te të tjerët? Me këtë pyetje është marrë edhe mjeku dhe mendimtari indian Dr. Deepak Chopra, i cili i ka kushtuar shumë vëmendje kësaj teme në librat e tij mbi ndërgjegjen, energjinë dhe dashurinë si forcë shëruese.
Sipas Chopra-s, kërkimi i dëshpëruar për dashuri është një përpjekje e pasuksesshme. Fjalët e urta që “gjërat më të mira vijnë kur nuk i pret” janë bërë të njohura me arsye, sepse janë të vërteta. Ajo që dikush e pret me padurim dhe dëshpërim, rrallëherë ndodh. Nëse mendoni çdo ditë për dashurinë, imagjinoni fytyrën e personit ideal dhe e kërkoni në çdo cep të qytetit, nuk do ta gjeni kurrë.
Nuk ka rëndësi nëse dilni apo jo, nëse takoni njerëz apo jo. Fiksimi që krijohet në mendje bëhet si një gjemb që pulson dhe shkakton gjithnjë e më shumë dhimbje me kalimin e kohës. Është si poeti që pret me ankth muzën e tij dhe ajo nuk vjen kurrë, jo për shkak të mungesës së saj, por sepse frymëzimi vjen papritur, kur ndalon së kërkuari.
Kur një person është thellësisht i vetmuar, por nuk i kushton vëmendje këtij fakti, sepse ka punë, miq, rreth shoqëror dhe jetë të mbushur, ai nuk e kërkon dashurinë me dëshpërim. Madje ndonjëherë e sheh jetën e vetme si përparësi, si liri. Dhe është pikërisht ai person që më shpesh e gjen dashurinë më shpejt, sepse nuk e kërkon me etje.
Deepak Chopra, mjek dhe filozof indian, i cili i ka kushtuar gjithë jetën mjekësisë alternative dhe vetëdijes shpirtërore, ka shkruar dhjetëra libra për zhvillimin personal dhe dashurinë si proces të brendshëm, jo vetëm si ndjenjë.