Shitjet e shtëpive me një euro në Itali kanë tërhequr shumë interes gjatë viteve të fundit, me dhjetëra që kanë zgjedhur të marrin prona të braktisura në disa nga qytetet e shpopulluara të vendit.

Por ndërsa qytete si Mussomeli në Siçili dhe Zungoli në Campania kanë arritur të mbushin banesa të ndryshme të braktisura për të huajt që dëshirojnë të jetojnë ëndrrën italiane, disa qytete kanë luftuar të shesin shtëpitë e tyre bosh.

Midis tyre është Patrica, një fshat i largët mesjetar me 3000 banorë që ndodhet në jug të Romës, ku më shumë se 40 prona të shkretuara në fillim të viteve 1900 janë lënë të kalben.

E vendosur në një pllajë shkëmbore me pamje nga lugina Sacco në Italinë qendrore, Patrica është një vend idilik, por jeta këtu nuk ishte e lehtë për vendasit në të kaluarën.

Shtëpitë e braktisura

Shumë u larguan në kërkim të një të ardhmeje më të mirë diku tjetër, duke i lënë shtëpitë e tyre bosh për dekada.

Në një përpjekje për t’i dhënë frymë fshatit që po vdes, kryebashkiaku i qytetit Lucio Fiordaliso është përpjekur të imitojë suksesin e fshatrave të tjerë italianë që kanë nxjerrë në shitje shtëpitë e tyre të zbrazëta për një euro ose pak më shumë se një dollar. Ai deri më tani ka pasur pak sukses.

“Ne fillimisht nxorrëm listën e të gjitha shtëpive të braktisura dhe u bëmë një thirrje zyrtare pronarëve fillestarë për t’i ftuar ata të dorëzonin pronat e tyre të rrënuara të familjes, por arritëm të shisnim vetëm dy shtëpi për një euro,” tha Fiordaliso për CNN.

Ndërsa autoritetet lokale në qytetet e mbetura të papopulluara për shkak të tërmeteve dhe fatkeqësive të tjera natyrore kanë juridiksionin për të nxjerrë në shitje shtëpitë e braktisura pa lejen e pronarëve, ky nuk është rasti për Patrician dhe qytete të tjera si ajo.

“Së pari na duhet disponueshmëria e pronarëve, ose trashëgimtarëve të tyre, në asgjësimin e shtëpive të tyre të vjetra,” thotë Fiordaliso.

“Vetëm atëherë mund t’i nxjerrim në shitje këto prona me pëlqimin e tyre, gjë që e bën procesin shumë të komplikuar. Pothuajse e pamundur.”

Thirrja publike

Fiordaliso mendon se ata që ndryshuan mendje mund ta kenë bërë këtë për shkak të problemeve me të afërmit e tjerë që zotëronin aksione të së njëjtës pronë.

Ndërtesat e braktisura në qytetet e vjetra italiane nganjëherë ndahen ndërmjet trashëgimtarëve të shumtë që zotërojnë vetëm një seksion – si banjë, ballkon, kuzhinë – dhe asgjë nuk mund të shitet pa pëlqimin me shkrim nga të gjithë trashëgimtarët, sipas ligjit italian.

Në të kaluarën, ishte zakon që fëmijët të trashëgonin pjesë të shtëpisë së tyre familjare, duke përfshirë pjesë toke, puse dhe pemishte.

Por nuk është gjithmonë një garanci që të afërmit do të jenë ende në marrëdhënie të mira dhe/ose në kontakt vitet e ardhshme.

“Shpërndarja e shtëpive potenciale një euro u përball me një ngërç pasi shumica e të afërmve që ndanin të njëjtën pronë ishin në mosmarrëveshje me njëri-tjetrin për arsye personale ose nuk mund të binin dakord për shitjen, disa mezi flisnin ose njiheshin me njëri-tjetrin, të tjerët jetonin në qytete të largëta dhe edhe jashtë vendit”, thotë kryebashkiaku.

Në disa raste, shtëpitë nuk u ndanë kurrë zyrtarisht midis trashëgimtarëve në të kaluarën, kështu që linja e pronësisë ishte thyer gjatë rrugës pa një tregues të qartë se kush duhet të ishte pronari aktual.

Skema e re

Bashkia e qytetit financoi së fundmi rinovimin e fasadave të jashtme të disa shtëpive të lashta, duke nxitur disa vendas të rindërtojnë tërësisht shtëpitë e tyre të vjetra familjare dhe t’i vënë ato në përdorim pas dekadash neglizhence.

Banorja vendase Alessandra Pagliarosi i çoi gjërat një hap më tej duke e kthyer rezidencën e viteve 1950 të trashëguar nga bashkëshorti i saj në një B&B elegante të quajtur Patricia.

“Ne riparuam çatinë, e cila praktikisht nuk ishte më aty, dhe ambjentin e brendshëm. Lëvizja e kryetarit të bashkisë më në fund na dha një justifikim të mirë për të rinovuar plotësisht pronën që kishte qenë atje e që rrinte kot, “thotë Pagliarosi, e cila përfitoi nga lehtësimet e reja tatimore të prezantuara nga bashkia për të ringjallur ekonominë lokale.

Ata që vendosin të nisin një aktivitet tregtar si një B&B ose butik artizanal në lagjen e lashtë përjashtohen nga pagesa e taksave për depozitimin e mbetjeve, reklamat dhe përdorimin e hapësirës publike për 10 vjet dhe u jepen kredi tatimore për kostot e ristrukturimit.

“Për një B&B të vogël, kjo do të shkonte në një total prej rreth 1,200 euro (rreth 1,310 dollarë) në vit në kursime tatimore, që është një shumë e konsiderueshme parash,” thotë Pagliarosi.

Të huajt që planifikojnë të zhvendosen në Patrica dhe të hapin një biznes të vogël kanë gjithashtu të drejtën e përfitimeve tatimore.

Deri më tani, si rezultat janë hapur dy B&B të reja dhe një restorant.

Pavarësisht këtyre sfidave, Fiordaliso nuk ka hequr dorë nga shitja e disa prej shtëpive të lëna pas dore të qytetit, edhe nëse kjo do të thotë të negociojë mes të afërmve në konflikt me njëri-tjetrin.